Το κτίριο της παλαιάς Καπναποθήκης στην Αλεξανδρούπολη, γνωστό ως Καπνομάγαζο, χτίζεται τμηματικά, με το αρχικό στάδιο κατασκευής να πραγματοποιείται κατά την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα από την καθολική κοινότητα της πόλης, για να στεγάσει τις σχολικές ανάγκες. Λειτούργησε ως σχολείο ως τις αρχές του 20ού αιώνα, όταν μια πυρκαγιά κατέστησε το κτήριο ακατάλληλο να φιλοξενήσει σχολικές τάξεις.
Από το 1922 το κτήριο στεγάζει  τις οικογένειες των προσφύγων από την Ανατολική Θράκη και τη Μικρά Ασία, Στην συνέχεια., αγοράζεται από την “Compagnie generale de tabac” («Γενική Εταιρεία Καπνού»), ανασκευάστηκε και επεκτάθηκε το 1924, με σκοπό να χρησιμοποιηθεί ως χώρος επεξεργασίας και αποθήκευσης καπνού. 
Η κάτοψη του κτηρίου του Καπνομάγαζου σχηματίζει «Γ». Το κεντρικό τμήμα είναι επίμηκες, ενώ το βόρειο άκρο του εξέχει του μετώπου της κύριας όψης. Το μήκος του κτηρίου είναι περίπου 27 μ., ενώ το πλάτος του εκτείνεται κατά προσέγγιση στα 12 μ. στο βόρειο και 10 μ. στο νότιο τμήμα αντίστοιχα.
Το οικοδόμημα αποτελείται από τρεις ορόφους με ημιυπόγειο. Ο τελευταίος όροφος διαμορφώνεται από τη σοφίτα, που καταλήγει σε στέγη με αέτωμα.
Το Καπνομάγαζο λειτουργεί ακόμα και ως φυλακή κατά τη διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής της πόλης (1941-1944) και του εμφυλίου.
Η παλαιά Καπναποθήκη αποκαθίσταται με σκοπό να στεγάσει τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης.
Το κτήριο της Καπναποθήκης, ιδιοκτησίας του δήμου, έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο επειδή «αποτελεί αξιόλογο δείγμα ειδικής χρήσεως κτηρίου με σημαντικά μορφολογικά και αρχιτεκτονικά στοιχεία, αναπόσπαστο τμήμα και μαρτυρία της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της Αλεξανδρούπολης των αρχών του αιώνα» (ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/2788/43567/23-7-1997 – ΦΕΚ 858/Β/25-9-1997)